گوش سپردن به ندای بی صدای انقلاب اسلامی گوش سپردن به ندای بی صدای انقلاب اسلامی

باسمه تعالی مقدمه: مبنای عرایض بنده آن است که انقلاب اسلامی یک امر إشراقی است و به یک معنا یک موضوعِ وجودی می‌باشد و لذا یک حقیقت است و نه یک شیئ و ماهیت و نه یک اتفاق، و زبانِ گزارش حقیقت، زبانِ اشارت می‌تواند باشد که چندین معنا را در مقابل انسان بگشاید تا ما را با راز زمانه آشنا کند رازی که در عین نزدیکی به ما در دورتریت‌ها سیر می‌کند و همین امر موجب می‌شود که در رویارویی با انقلاب اسلامی تا می‌توانیم درنگ کنیم و نخواهیم با شتاب‌کاری مطلب را در جایی تمام‌شده بپنداریم. نکته‌ی دیگر آن‌که مخاطب بنده کسانی‌اند که رویهمرفته انقلاب اسلامی را قبول دارند به همان معنایی که قرآن مخاطبِ تذکرات خود را متقین می‌داند و می‌فرماید:«ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فيهِ هُدىً لِلْمُتَّقينَ» (2)/بقره) و در این دستگاه است که می‌توانیم با همدیگر سخن بگوییم. هر نکته از نکات زیر‌ وجهی از وجوه انقلاب اسلامی را در مقابل ما می‌گشاید که تفسیر آن در نکته‌ا‌ی دیگر است و همچنان هر نکته‌ای می‌تواند چشم‌اندازی برای تفکر نسبت به نکته‌ی دیگری باشد. 1- لازمه‌ی سخن‌گفتن از روح تاریخ، مطابقت با آن روح است و بر وفق آن قرارگرفتن است ، تا لفظی به میان آید که به «وجود» آن اشاره کند و نه به معنای آن. در این حالت به جای فکرکردن به اراده‌ی الهی در تاریخ، از آغاز به چیزی گوش می‌سپاریم که در درون ما به عنوان ‌ندا بی صدای در حال گفتن است. در این صورت در خانه‌ی هم‌زبانی در چیزی مقیم می‌شویم که تذکرات قرآنی ما را در جهت توجه به آن قرار می‌دهد تا آن‌چه خدا اراده کرده است در آینه‌ی رخدادهای تاریخ‌مان در مقابل ما گشوده شود. 2- در پاسخ به این پرسش که انقلاب اسلامی چیست و رخداد اربعینی به چه معناست ؟ نمی‌توان به تعریفی رسید که به کمک مفاهیم گذشته با آن‌ها آشنایی داریم، بلکه باید در خلال هم‌زبانی با آن‌چه در طریق توجه ...