کلیله و دمنه - به اتشای ابوالمعالی نصرالله منشی - به نثر روان کلیله و دمنه - به اتشای ابوالمعالی نصرالله منشی - به نثر روان

سپاس و ستایش خدایی را که آثار قدرت او در چهره‌ی روز روشن تابان و انوار حکمتش در دل شب تاریک درخشان است. بخشاینده‌ای که تار عنکبوت را وسیله‌ی حفاظت از پاکدامنی دوستان کرد خداوند جباری که نیش پشه را شمشیر شکست دشمنان گردانید. کسی که برای آفرینش تمام موجودات جهان محتاج وزیر و مشاور و یاری و پشتیبانی نشد و چیزهای نو را در دنیای فانی پدید آورد. او آدمیان را به فضیلت سخن گفتن و مزیت عقل بر دیگر حیوانات ممتازکرد وبرای ارشاد و هدایتشان پیامبرانی را فرستاد تا آن‌ها را از ظلمت جهل و گمراهی نجات دادند و دنیا را به نور علم و معرفت آراستند. آخرین آن پیامبران در نوبت و اولین در رتبه و درجه، آسمان حق و آفتاب صداقت، سید المرسلین محمد بن عبداالله را برای عزت پیامبری و ختم رسالت انتخاب کرد و او را با معجزات و دلایل روشن مخصوص گرداند. به خاطر لزوم بر پا داشتن سند و حجت آشکاربه رفق و مدارا دعوت فرمود و به بیان و آشکار کردن آیات فرمان داد تا اینکه گردن‌کشی و نا‌فرمانی کفار ظاهر شد. بر خردمندان دنیا معلوم شد که کفار به دلایل عقلی و معجزات حسی توجهی نمی‌کنند، آن‌گاه آیات جهاد نازل شد و واجب بودن مجاهدت هم از لحاظ شرعی و هم از لحاظ عقلی ثابت شد و تأیید آسمانی و پایداری صاحب شریعت به آن اضافه گشت و سعادت هدایت به یارانِ حق راه راست را نشان داد و مدد توفیق جمال حال آن‌ها را آراسته کرد تا اینکه روبه سرکوب کردن کافران آوردند و زمین را از پلیدی شرکشان پاک کردند و دینی که مبتنی بر پرستش خدای یگانه است را به اطراف و اکناف جهان رساندند و حق را در دل خود قرار دادند. درود و سلام ایزدی برذات بزرگوارحضرت مصطفی (ص) و یاران و پیروان او باد. درودی پیاپی و خوشبو که نسیم آن دکان عطار را بی‌رونق میکند!