زمانی برای بزرگ شدن زمانی برای بزرگ شدن

«زمانی برای بزرگ شدن» داستان بلندی است با محوریت دو جنگ؛ یکی جنگی که در پوسته بیرونی قصه و در جغرافیای متن از ابتدا تا انتها حضوری دائم دارد، و دیگری جنگی درونی در لایه‌های زیرین اثر برای باز پس گرفتن غرور. داستان به حضور یک جوان جنوب شهری در جبهه برای اعاده حیثیت از خانواده‌اش می‌پردازد؛ حیثیتی که پیوستن برادر بزرگترش به نیروهای منافقین و شرکت در بمبگذاری‌ها آن را لکه دار کرده است. مومنی زبانی پاکیزه و نثری روان و منسجم دارد و در داستانش از توصیف دقیق جزئیات و روابط آدم‌ها و فضای داستان لحظه‌ای غافل نمی‌شود. چرا که داستان او، داستانی مبتنی بر حادثه و اتفاق‌های بزرگ نیست؛ بلکه داستانی است که بر پایه روابط عادی میان آدم‌ها در جنگ پیش می‌رود و در مسیر خود به تحولی آرام و درونی در قهرمان اصلی منجر می‌شود. در این زمینه پرداخت ظریف و حساب شده عناصر و جزئیات داستان، کمرنگی فراز و فرودهای در قصه را جبران کرده و بار جذابیت داستان را به دوش کشیده است. شخصیت‌ها در داستان مومنی بدون اغراق و شعارزدگی تصور می‌شوند. آن‌ها آدمهایی چند بعدی‌اند که حضورشان در جبهه مانعی برای تصویر کردن وجوه مختلف شخصیتی مثل خشونت، خشم، ضعف و دیگری خصائل انسانیشان نیست.
برشی از کتاب:
منصور با این مسخره‌بازی‌هایش همه را متوجه می‌کند. برای همین دیگر بقیه نامه را در دلم می‌خوانم. بابام گفته که من هنوز او را نشناخته‌ام وگرنه اگر بهش می‌فهماندم واقعا برای خدمت به جبهه می‌روم و به قول او نه برای هوا و هوس، دیگر لازم نبود قایم‌باشک بازی دربیاورم و این طوری فرار کنم.