دعای ندبه زندگی در فردایی نورانی دعای ندبه زندگی در فردایی نورانی

باسمه تعالي دعاي ندبه؛ مرامنامة انسان‌هايي است که شهادت به پويايي و جهت‌دار‌بودنِ تاريخ مي‌دهند و معتقد به جهت‌گيري خاصِ حق و حقيقت‌ در دل ظلمت به سوي نور هستند. دعاي ندبه؛ يادآور اين نکتة دقيق است که زخم‌هاي ستم‌ديدگانِ مظلوم نه‌تنها فراموش نشده، بلکه آن مظلوميت‌ها مقدمة به‌بارنشستن همة زحمات انبياء و اولياء(ع) است در بلوغ تاريخ زمين و با ظهور امام معصوم(عج)، همچنان‌که؛ صد هزاران طفلْ سر بُبْريده شد تا کليم‌الله صاحبْ ديده شد يعني هيچ ظلمي بي‌جواب نمي‌ماند و هيچ مظلوميتي بي‌حاصل نخواهد بود و خون مظلومان و نالة ستمديدگان زمينة ظهور آن حضرت را فراهم خواهد کرد. دعاي ندبه؛ قصة دل همة آگاهان به حقانيت حاکميت حق است که به وعدة خداوند ايمان دارند و هرگز ظلم روزگاران را به رسميت نمي‌شناسند و يک روز از زندگي را بي‌امام خود نخواهند گذراند و اگر از ظهور او محروم‌اند نگذاشته‌اند که از نجواي با او محروم شوند. دعاي ندبه؛ متذکر جريان نوراني تاريخ است که از حضرت آدم(ع) شروع شده و از طريق ساير انبياء(ع) همواره تاريخ را درمي‌نَوَردد و جلو مي‌رود، و معتقدان به اين جريانِ نوراني را از مهلکه‌هاي ظلمات روزگارشان رهايي مي‌بخشد. در مقابل اين جريان نوراني، جرياني است که همواره گرفتار ظلمات زمانة خود است و نه‌تنها از آن غافلة بزرگ که نهايتي بس نوراني دارد عقب مي‌افتد بلکه گرفتار پوچي و بي‌ثمري خواهد شد. دعاي ندبه؛ گوياي حقيقتي است که همة مسلمانان و حتي غير مسلمانان نيز مي‌توانند بر محور آن به منزل‌هاي اميدبخش آيندة بشر نايل شوند. فرهنگ غرب مي‌خواهد بگويد و بر آن اصرار دارد که تاريخ بشر سيري داشته که به فرهنگ غرب ختم شد و آن فرهنگ، نهايت تاريخ است.[1] ولي وقتي شما از طريق دعاي ندبه روشن نمودي اين حرف، حرف مطلقي نيست، عملاً همة غرب را ويران کرده‌اي و روشن نموده‌اي فرداي تاريخ نه غربي است و نه ادامة غرب. به فرمايش آيت‌الله‌مرعشي«رحمة‌الله‌عليه»: «دعاي ندبه از پر رازترين ادعيه است که بندة گناهکارِ خداوند را به ساحل آرامش مي‌رساند و از جمله ادعية معتبر و از توسلاتِ عالية‌الْمضامين مي‌باشد که آن را شيخ بزرگوار محمدبن‌مشهدي در مزار و سيدجليل، ابن‌طاووس در مصباح‌الزائر و علامه مجلسي در بحارالانوار و آقاميرزاحسين نوري در تحفة‌الزائر نقل فرموده‌اند».[2] آري! معارف بسيار بلند و عميق اين دعا دليل روشني است که جز از سرچشمة زلال امامان معصوم(ع) صادر نشده است و به قول معروف «مَتْنُهُ دَليلٌ عَلي صِحَّتِه» و از استحکام آن همين بس که تمام مضامين مطرح در اين دعا منطبق بر قرآن و يا رواياتي است که در بين همة مسلمانان - اعم از شيعه و سني - مورد اعتماد و اطمينان مي‌باشد.[3] دعاي ندبه؛ نه‌تنها در همين امروز، ما را متوجه جايگاه عقيدتي تاريخي‌مان مي‌نمايد، متذکر اين نکته دقيق است که مواظب باشيم هدف گم نشود و در نتيجه گرفتار روزمرّگي‌ها شويم، و از ثمردهي جريان نوراني حرکات انبياء(ع) در سراسر تاريخِ بشر غفلت کنيم، و جهان را براي جولان ستمگران باز بگذاريم و از وعدة بزرگ خدا، که حاکميت جبهة نور بر جبهة ظلمت است باز بمانيم. دعاي ندبه؛ دعوت انسان است براي قرارگرفتن در جبهة مثبت و نوراني تاريخ و فاصله‌گرفتن از جبهة منفي و ظلماني آن، و با اطمينان و ايمان به وعدة خداوند و با قرارگرفتن در جبهة مثبت تاريخ، خود را براي ظهور نور نهايي آماده کنيم. چرا که حضرت أبي‌الحسن(ع) فرمودند: «اِنْتِظارُ الْفَرَجِ مِنَ الْفَرَج»[4] يعني همين که نظر خود را از آن فرج نهايي بر نداريد، هم‌اکنون در فرج و گشايش هستيد و ظلمات آخرالزمان، شما را نمي‌ربايد. و توجه به دعاي ندبه عامل قرارگرفتن در چنين فرجي است. در اين دعا به ما آموزش داده‌اند در عين اين‌که در هيچ شرايطي از موضوع حقانيت مسير اهل‌البيت(ع) عدول ننماييد و همواره سعي کنيد آن را زنده نگهداريد. در اين راه به گونه‌اي حرکت کنيد که موجب اختلاف در جامعه مسلمين نشود و به واقع اين دعا الگوي مناسبي است جهت معني‌کردن انسجام اسلامي، چرا که معني انسجام اسلامي به معني نفي حقانيت شيعه نيست، بلکه به اين معنا است که اين حقانيت نبايد منشأ اختلاف بين مسلمانان باشد و فرهنگ تشيع که مي‌تواند بهشتي از معارف اسلامي را در اختيار جهان اسلام قرار دهد نبايد عامل دوگانگي در جهان اسلام شود. تذکر: همچنان که ملاحظه خواهيد کرد دعاي ندبه داراي نظم و ترتيب دقيقي است که از توجه به ارسال رسولان يعني از آدم(ع) شروع مي‌شود و پس از طرح نقش تاريخي هر يک از انبياء(ع) ما را متوجه نقش تاريخي و هدايتگرانه حضرت محمد(ص) مي‌نمايد و جايگاه تاريخي حضرت علي(ع) را مطرح مي‌نمايد و در نهايت ما را متوجه ابعاد مختلف تاريخي و تکويني و هدايتگرانه حضرت مهدي(عج) مي‌کند، و چون دقت در متن دعا موجب مي‌شود تا بهتر از آن استفاده شود آن دعا در نُه فصل تنظيم شد تا موضوع هر فرازي جداگانه مورد توجه قرار گيرد. طاهرزاده