انسان از تنگنای بدن تا فراخنای قرب الهی انسان از تنگنای بدن تا فراخنای قرب الهی

ارتباط روح انسانی با جسم از نوع ارتباط لفظ با معنی است ، لفظِ بی معنا صدایی بیش نیست و این طور هم نیست که معنی در جای خاصی از لفظ قرار گرفته با شد ، بلکه سراسرِ لفظ را در بر گرفته و به آن لفظ معنی داده است . .............درعین توجه به نکته ی فوق ، انسان در دیدگاه اسلام همان طور که مستحضرید آن طور نیست که دارای دو حقیقتِ جسم و روح با شد ، بلکه حقیقت او جان یا روح اوست و بدن و جسم ، ابزار آن روح اند.و با توجه به همین نکته است کع اگر به لذّت بدنی زیاد میدان بدهد ، عملاً از اصل خود جدا شده است . برعکس ، هرچه انسان بیشتر بر بدن خود حاکم باشد ، و حکم شریعت را بیشتر بر بدن خود حاکم کند ، خودرا به انسان کامل بیشتر نزدیک کرده است . امام صادق علیه السلام : هرگز بدن در برابر آنچه که نیّت و اراده بر آن چیز قوی شده ، احساس ضعف نمی کند. طبق این روایت ،هر اندازه گرایش روح به عالَم قدس قوی تر باشد بدن را - به عنوان ابزار روح - بیشتر تحت تأثیر خود قرار می دهد و در انجام اعمال الهی بهتر عمل می کند.